Men only! Για άντρες, και μόνο... αποφθέγματα, συμβουλές. Ζωή.

Λες οι γυναίκες, να ιλάνε πολύ; Μπορε…. αλλά το τι λένε στο κρεβάτι
πρέπει να ακούς πάντα με μεγάλη προσοχή.

Στην αρχή η καρδιά μιας γυναίκας είναι γεμάτη με ιστορίες.
Όπως μια γκαρνταρόμπα με φορέματα, στο οποίο κρατά χαρακτήρες.
Ποια θα ήθελε άραγε να είναι σήμερα;; Αναρωτιέται εκείνη...

Ένα ήσυχο κοριτσάκι; Της κάθεται καλά, αλλά κάπως τη σφίγγει.
Δεν την αφήνει ούτε να κουνηθεί. Δεν την αφήνει ούτε να δαγκώσει.

Μια μοιραία γυναίκα, femme fatale;;; Δοκίμασε δυο ή τρεις φορές στην δουλειά της και είχε ένα περίεργο συναίσθημα.
Σαν να είχε πασαλειφτεί με μέλι. Κολλούσανε όλα τα βλέμματα πάνω της.
Λιγότερο, του μοναχικού τύπου από το λογιστήριο και του ροκά από
το τεχνικό τμήμα υπολογιστών. Γαμώτο... οι μόνο τύποι που την
ενδιέφεραν στην εταιρεία. Άσε καλύτερα, γιατί είχε διαβάσει μια φορά σε ένα blog
ότι δεν κάνει να συνδυάζει τα job με το blow-job.

Να γινόταν μήπως, μια επιτυχημένη γυναίκα καριέρας;;; Σαν να την έπιανε ο φόβος κάπως, όταν κοιταζόταν στον καθρέφτη!! Οι άνδρες, σαν να της φαινόντουσαν.. μικρότεροι και πιο αδύναμοι. Αποφεύγανε τα βλέμματα...

Μετά στη γκαρνταρόμπα, έρχονται ιστορίες για το "Τι θα μπορούσα να είμαι;;;",
κάτι φόβοι λερώνονται με ένα συναίσθημα ανασφάλειας και σωριάζονται
μερικές χοντρές απογοητεύσεις, σαν τα χειμερινά ρούχα.

Όταν κοιτιέται στον καθρέφτη κάθε γυναίκα, νιώθει σαν να έχει χώρο ακόμα για κάποιον.
Το … "Ποιος θα ήθελα να είμαι;;;" , αλλάζει με το… "Με ποιόν θα ήθελα να είμαι;;"

Με το καλό παιδί, που όλο μου τον φορτώνει η μαμά;;;
Με αυτόν τον χωρισμένο, για τον οποίο όλοι λένε πόσο αξιολάτρευτος είναι όταν παίζει με την κόρη του στον πάρκο;
Με αυτό τον σκληρό, γεμάτο τατουάζ τύπο, που όταν μπαίνετε μαζί στο ασανσέρ σου προκαλεί έναν φόβο, σχεδόν ερωτικό;;;; Δεν σου είπε ποτέ κανένας ότι οι γυναίκες είναι συχνά προσελκυσμένες σε άντρες που τις τρομάζουν λιγάκι;; Αυτούς δεν μπορείς να τους βάλεις απλά στους "φίλους". :)

...κοιτά ακόμα τον καθρέφτη, και βλέπει ακόμα κάποιον. Γδύνετε σιγά σιγά με τα χέρια του,
βλέπει τον εαυτό της με τα μάτια του, αλλά αγγίζεται μόνη της.

Μετά καταλήγει σε εσένα. Πηγαίνει μπροστά στον καθρέφτη μαζί σου,
και σου ψιθυρίζει σιγά, λες και την φοβίζουν οι επιθυμίες της, που όμως θέλει
να της εκπληρώσεις. Δεν είναι στιγμή που διαφωνείς. Μόνο να απλοποιείς.
Η γυναίκα θέλει να σου λέει ένα ουσιαστικό και εσύ να μαντεύεις το ρήμα.
Να σου λέει μια φράση και εσύ να γράφεις μια σελίδα.
Να σου προσφέρει την ευκαιρία για ένα παθιασμένο κεφάλαιο, και εσύ να ξέρεις να το μετατρέψεις σε μυθιστόρημα. Έτος... με έτος.

Όσοι ευχαριστιούνται με σχέσεις, μπορούν να βλέπουν την ζωή τους κανονικά μέχρι το τέλος.
Μέρα με τη μέρα. Όλα είναι προβλέψιμα.

Όσοι ψάχνουνε πάθος, ξέρουνε πως κάθε νύχτα χάνεις ή κερδίζεις την επόμενη.
Ελάχιστοι ζουν τη ζωή τους…. στους περισσότερους απλά συμβαίνει.


Μετάφραση, συντάκτη. Πηγή: Psihologie pentru oameni obisnuiti.

Chen yu luo yan

Σημασία / μετάφραση: "ψάρια που πέφτουν, χήνες που κατρακυλούν":
 Στην Κίνα υπάρχει μία ιστορία για μία πανέμορφη γυναίκα, τη Σι Σι. Λέγεται ότι αυτή ήταν τόσο όμορφη, ώστε όταν κοιτούσε τα ψάρια σε μια λίμνη, αυτά ξεχνούσαν να κολυμπήσουν και έπεφταν στον πάτο και ότι όταν οι χήνες πετούσαν πάνω από το κεφάλι της, όταν την έβλεπαν -θαμπωμένες από την ομορφιά της- ξεχνούσαν να πετάξουν και κατρακυλούσαν στο έδαφος. Ακόμα και σήμερα, όταν ένας άνδρας θέλει να πει σε μία Κινέζα ότι είναι πολύ όμορφη, της λέει: «Ψάρια που πέφτουν, χήνες που κατρακυλούν».

Και ας πονάς...

Όταν με κάθε τραγούδι που ακούς... σκέφτεσαι εκείνη, μάλλον την αγαπάς.
Να θες να ουρλιάξεις στην Σελήνη το όνομά της... τότε ναι, μπορεί και να την αγαπάς.
Να θες να της πεις αυτά που νιώθεις ενώ σε κοιτάει στα μάτια... αλλά να μην καταφέρνεις να σταυρώσεις λέξη γιατί η καρδιά σου χτυπά δυνατά. Ναι, μάλλον να την αγαπάς.
Να θες να της πεις όχι, αλλά δεν μπορείς...  και πάλι ναι, μάλλον την αγαπάς.

Όταν σε έχει ΠΟΝΕΣΕΙ... και με κάθε τραγούδι που ακούς, θες να φωνάξεις το όνομά της στην Σελήνη, για να πεις όχι στο συναίσθημα που θα έχεις μέσα σου όταν θα σε κοιτάξει στα μάτια, άλλα δεν μπορείς - ΝΑΙ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΣ........ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΣ ΠΟΝΑΣ!

Τραγουδήστε των έρωτα!

Πόσες, μας πόσες μελωδίες υπάρχουν... για τον έρωτα. Τόσο όμορφες και ξεχωριστές, γραμμένες για να εκφράσουν όλες τις φάσεις και στιγμές που μπορεί να περάσει κάποιος: ψάχνοντας των έρωτα, βρίσκοντας τον έρωτα, - εκφράζωντάς τον - και μετά ζώντας – εγκαταλείποντας– μισώντας  – αναπολώντας και τα λοιπά, και τα λοιπά και τα λοιπά.

Αστέρευτη πηγή  για στιχουργούς και καλλιτέχνες. Ο καθένας... έχει το δικό του βίωμα που δίνει μια ιδιαίτερη χροιά και εκτέλεση, κάνοντας ένα κομμάτι, δικό του.  Κάνοντας εμάς μετά, να ψάχνουμε το κατάλληλο κομμάτι και να εκφραζόμαστε μέσω αυτού. Και δεν είναι τυχαίο ότι, ειδικά σε αυτό το τομέα, «όποιος ψάχνει βρίσκει».

Ξένα...

Και ελληνικά...

Εκμεταλευτείτε αυτήν την δυνατότητα... και αν δεν μπορείτε να πείτε κάτι ο ίδιος με τα δικά σας λόγια ή θέλετε να εκφραστείτε αλλιώς αρχίστε το με ένα τραγούδι.

Επιτρέψτε μου λοιπόν, συχνά πυκνά να μοιράζομαι μαζί σας διάφορα κομμάτια με νόημα.

Προχωράμε, γιατί είναι ωραία η ζωή όπως και να’ναι

        Ευτυχώς ή δυστυχώς είναι στην φύση  του εγκεφάλου μας, να ξεχνάει άσχημες εμπειρίες που έχει περάσει. Γι’ αυτό και έχουμε περισσότερες ωραίες αναμνήσεις πάρα άσχημες από τις παλιές σχέσεις μας. Γι’ αυτό μάλλον έχουμε και μια καρδιά... :) 

Αυτό που θέλουμε όλοι μετά το τέλος μιας σχέσης, είναι να προχωρήσουμε γιατί πονάμε. Οι περισσότεροι δεν θέλουμε να μας μείνει καμιά ανάμνηση από την παλιά μας σχέση. Είναι μια δύσκολη περίοδος  πόνου, στεναχωριάς και αφόρητης μοναξιάς όταν καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να προχωρήσει και να ξεχάσει. 
Άλλοι είναι πιο δυνατοί... και άλλοι όχι και τόσο στην προσπάθειά τους.

ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ... έτσι όπως πρέπει. Κάνουμε νέα πράγματα με άλλους ανθρώπους, φέρνουμε νέες καταστάσεις στην ζωή μας. Το παλιό πρέπει να μείνει παλιό, και όποιος ασχολείται με τα παλιά, είναι παλιάνθρωπος. ΤΕΛΟΣ. Θα έχετε διαβάσει πάρα πολλά τέτοια ρητά στην διάρκεια του χωρισμού σας... αλλά πρέπει να τα καταλαβαίνετε κιόλας.

Κρατώντας τον άλλον/αλλη μέσα σας ή γύρω σας ακόμα... δεν θα βοηθήσει. Θα γυρνάτε συνέχεια πίσω στον χρόνο και θα πονάτε πάλι κάνοντας ελπίδες. Η καινούργια σας στάση πρέπει να ειναι: «ΟΚ, έγινε ότι έγινε, περάσαμε καλά... αλλά τελείωσε». Πρέπει να σκέφτεσται, ότι αν είσασταν εντάξει, δεν θα χωρίζατε. Και τώρα που έγινε... ΠΡΟΧΩΡΑΤΕ! Σεβαστείτε όσα περάσατε με τον άνθρωπο αυτόν και διδαχτείτε από τα λάθη σας, ώστε στο μέλλον να είστε καλύτεροι για κάποιον άλλον/άλλη.

Σκοπός μου... δεν είναι να σας απονθαρρύνω να δίνετε δεύτερες ευκαιρίες αλλά να μην είστε μαλάκες και να φάτε πάλι τα μούτρα σας.

«Τι πιο ωραίο από το να αγαπάς... και να σε αγαπάνε.» Αυτό είναι για όσους έχουν μείνει ακόμα με την ιδέα της παλιάς τους σχέσης... «ΔΕΝ  ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΙΑ ΒΛΑΚΑ» Ξεπέρασε την ιδέα, ότι είναι κάπου και σε περιμένει. Είναι αλλού... για άλλον/άλλη. Κάποιος άλλος την/τον αξίζει. Και ξέρεις γιατί? Γιατί εκείνος είναι μαζί της τώρα και όχι εσυ!

Αφήστε τις παλιές ωραίες αναμνήσεις, να μείνουν ως έχουν. Ξαναζεσταμένο φαγητό, δεν είναι πια το ίδιο φάτσες...

*Όλα τα μπουκάλια ανακυκλώθηκαν την επόμενη μέρα και ο συντάκτης είναι και πάλι καλά... για να είστε και εσείς καλύτερα.

Γυναικεία παράπονα: ένα αντρικό πρόβλημα

Οι γυναίκες έχουν μια τάση επιβεβαίωσης στα μάτια των ανδρών, που συχνά έχει να κάνει με διάφορες ανασφάλειες που κατα-λήγουν σε παράπονα, κλάματα και μερικές φορές σε υστερίες. Ο τρόπος αυτός επικοινωνίας των γυναικών προς τους άνδρες, σαν κάποιος αρχαίος κώδικας συνεχίζει να υφίσταται και να φέρνει τους άντρες σε αμηχανία. Μήπως όμως ΔΕΝ λειτουργείς σωστά???

Εάν ρωτήσεις τους άντρες τι δεν τους αρέσει στις γυναίκες, η απάντηση που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των απαντήσεων τους είναι πως οι γυναίκες παραπονιούνται συχνά. Οι άνδρες έχουν την τάση να μην παραπονιούνται , τουλάχιστον για μικροπράγματα. Έχουν διαπαιδαγωγηθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι σκληραγωγημένοι, υπομονετικοί, στωικοί, ατάραχοι, εγκρατείς… με λίγα λόγια να είναι άνδρες. Βασικά, έχουν διαδαχθεί, πως δεν είναι ανδροπρεπές να παραπονιούνται. Συνεπώς, έχουν μικρή ανοχή σε κάθε είδος παραπόνου και ειδικά στο κλαψούρισμα.

Είναι, όμως, και κάτι περισσότερο από αυτό. Μια άλλη αιτία που δεν είναι ανεκτικοί στα παράπονα, είναι πως έχουν την ανάγκη να διορθώνουν τις καταστάσεις, να επιλύουν προβλήματα. Εάν μια γυναίκα παραπονιέται, ο άντρας αισθάνεται πως υποχρεούται να επιλύσει το πρόβλημά της. Εάν αυτή παραπονιέται συχνά, αρχίζει να αισθάνεται πως δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματά της και κατά συνέπεια αισθάνεται αποτυχημένος. Όμως, το παράπονο δεν ζητά λύση. Είναι απλώς ένας τρόπος να κάνεις κάποιον να αισθάνεται κακός και άδικος. Ο καλύτερος τρόπος είναι να του πεις «έχω ένα πρόβλημα και χρειάζομαι από κάποιον βοήθεια» (θέσε το πρόβλημα περιληπτικά). Μετά ρώτησέ τον «μπορείς να με βοηθήσεις να το λύσω?» Δώσε λύσεις για να σε βοηθήσει, έστω και εάν είναι ο ίδιος η πηγή του προβλήματός σου. Εστίασε στα συναισθήματα που σου προκαλεί το πρόβλημα αυτό. Αυτό σε κάνει ν’ αποφεύγεις το παράπονο… το παράπονο είναι αυτό που θα τον κάνει να κλειστεί στον εαυτό του και ν’ αποκρυμανθεί.

Εάν παραπονιέσαι όλη την ώρα, μπορεί να πας… άπατη. Πολλοί άνδρες ομολογούν πως εγκατέλειψαν τον γάμο τους γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν την γυναίκα τους ευτυχισμένη. Εάν αισθανθεί πως δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένη, αισθάνεται αποτυχημένος, στον κυριότερο ρόλο μέσα στην σχέση του. Είναι όπως ο κυνηγός, που επιστρέφει στο σπίτι χωρίς θήραμα. Σ’ αυτήν την περίπτωση η δυστυχία σου σημαίνει πως είσαι πεινασμένη για πρωτεΐνες και πως εάν αυτό συνεχιστεί για αρκετό διάστημα θα πεθάνεις! Έτσι, αυτή η ανάγκη του άνδρα να κάνει την γυναίκα ευτυχισμένη σχετίζεται με την επιβίωση και το πόσο καλά την εξασφαλίζει.

Πολλές γυναίκες μετατρέπουν τους άνδρες σε πηγή της ευτυχίας τους. Αυτό είναι ένα βαρύ φορτίο για τον καθένα. Είμαστε υπεύθυνες για την προσωπική μας ευτυχία. Όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη να κάνεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο, ο άνδρας σου αισθάνεται επιτυχημένος, έστω και εάν δεν έχει κάνει τίποτα γι’ αυτό. Όταν είσαι ευτυχισμένη αισθάνεται επιτυχημένος σαν σύντροφός σου και σου ανοίγει την καρδιά του. Είναι η περίπτωση που αισθάνεται πως θριαμβεύει.

Ένας άλλος λόγος που δεν πρέπει να παραπονιέσαι είναι πως χάνεις την ελκυστικότητά του. Όταν παραπονιέσαι, αμέσως αισθάνεσαι άσχημη. Η όμορφη γυναίκα έχει άμεση σχέση με τα όμορφα πράγματα που κάνει, έχει τον έλεγχο των πράξεών της, αναλαμβάνει την ευθύνη για τη ζωή της – τα λόγια και οι πράξεις της επιδρούν στους γύρω της. Αποφάσισε ποιο πρόσωπο θέλεις να έχεις… αυτό της παραπονιάρας και άσχημης ή της υπεύθυνης για τον εαυτό της και τις πράξεις της και όμορφης? Είναι δική σου επιλογή!! (Το διάβασα στο περιοδικό “VOLTA στη Σαλαμίνα”, τεύχος Αυγούστου)

Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες;

Γιατί τα στήθη τους έχουν όγκο, με τις θηλές να σηκώνονται από την μπλούζα όταν κρυώνουν, γιατί έχουν το πισινό μεγάλο και παχουλό, γιατί έχουν πρόσωπα με χαρακτηριστικά μικρών παιδιών, γιατί έχουν γεμάτα χείλη, δόντια αξιοπρεπή και γλώσσες τις οποίες δεν σιχαίνεσαι. Γιατί δεν μυρίζουν ιδρώτα ούτε κάποιο κακό καπνό. Γιατί χαμογελάνε σε όλα τα μικρά παιδιά που περνάνε δίπλα τους. Γιατί περπατάνε ίσια στο δρόμο, με ψηλά το κεφάλι, με τους ώμους τραβηγμένους πίσω και δεν ανταποδίδουν στο μανιακό σου «αδιάκριτο» βλέμμα. Γιατί ξεπερνάνε με απροσδόκητο κουράγιο κάθε περιπλοκή της ιδιαίτερης ανατομίας τους. Γιατί στο κρεβάτι είναι τολμηρές και εφευρετικές όχι λόγο διαστροφής, αλλά για να σου δείξουνε ότι σε αγαπάνε. Γιατί κάνουνε όλες τις δουλειές του σπιτιού χωρίς να περηφανεύονται για αυτό και να ζητάνε ευγνωμοσύνη και αναγνώριση. Γιατί δεν διαβάζουν περιοδικά πορνό και δεν σερφάρουν σε πορνογραφικές σελίδες. Γιατί φοράνε όλο το είδος μικροπράγματα τα οποία συνδυάζουν με ρούχα, σύμφωνα με περίπλοκους και ακατανόητους τρόπους.

Γιατί σχεδιάζουν και ζωγραφίζουν τα πρόσωπά τους με την προσοχή ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη. Γιατί έχουν την άποψη για λεπτότητα του Τζιακομέτι. Γιατί προέρχονται από τα κοριτσάκια. Γιατί παίζουν σκάκι, whist ή πινγκ-πονγκ χωρίς να τις ενδιαφέρει ποιος κερδίζει. Γιατί οδηγούν προσεχτικά αυτοκίνητα, λουστραρισμένα σαν καραμέλες και περιμένουν να τις θαυμάσεις όταν είναι σταματημένες στο φανάρι ή περνάς τον δρόμο μπροστά τους. Γιατί έχουν έναν τρόπο να λύνουν προβλήματα που σε τρελαίνει. Γιατί έχουν έναν τρόπο σκέψης που σε τρελαίνει. Γιατί σου λένε «σ’αγαπώ» ακριβώς τότε όταν σε αγαπάνε λιγότερο, σαν ένα είδος παρηγοριάς. Γιατί δεν αυνανίζονται. Γιατί πότε, πότε έχουν μικρά προβλήματα: ένα πόνο, ένα κρυολόγημα, ένα πρήξιμο και μετά καταλαβαίνεις ότι είναι άνθρωποι, άνθρωποι σαν και εσένα. Γιατί γράφουν υπερβολικά αγνά, συγκεντρώνοντας τις παραμικρές παρατηρήσεις και σκιαγραφώντας διάφορες ψυχολογικές αποχρώσεις, είτε πολύ βάναυσα και άσχημα για να μην καταλάβει κάποιος ότι είναι θηλυκή λογοτεχνία. Γιατί είναι πολύ καλές αναγνώστριες, για τις οποίες γράφονται τα ¾ των ποιημάτων και πεζών του κόσμου. Γιατί τις τρελαίνει “Angie” των Rolling. Γιατί τις αποτελειώνει ο Cohen. Γιατί είναι σε συνεχές ανεξήγητο πόλεμο με τις κατσαρίδες.

Γιατί ακόμα και η πιο σκληροτράχηλες business-woman φοράνε βρακιά με λουλουδάκια και δαντέλα. Γιατί είναι τόσο περίεργο να κρεμάς στο μπαλκόνι, τα βρακάκια τις γυναίκας σου, μικρά υγρά πραγματάκια μαύρα, κόκκινα και άσπρα, το ένα μέρος άσπρο, το άλλο σατέν, και αναρωτιέσαι πόσα λίγα πράγματα έχουν να καλύψουν. Γιατί στις ταινίες δεν κάνουν ποτέ ντους πριν να κάνουν έρωτα, αλλά μόνο στις ταινίες. Γιατί ποτέ δεν συμφωνείς μαζί τους σχετικά με την ομορφιά κάποιας άλλης γυναίκας ή άλλου άντρα. Γιατί παίρνουν την ζωή στα σοβαρά, γιατί φαίνεται να πιστεύουν πραγματικά στον ρεαλισμό. Γιατί πραγματικά ενδιαφέρονται για το ποιος έχει σχέση με ποιόν στην τηλεόραση. Γιατί θυμούνται τα ονόματα των ηθοποιών κάθε ταινίας, ακόμα και τα ποιο δυσνόητα. Γιατί αν δεν υπάρχει κάποια επιρροή ορμονών, το έμβρυο αναπτύσσεται πάντα μέσα σε μια γυναίκα. Γιατί δεν σκέφτονται πώς να ρίξουν στο κρεβάτι των ωραίο τύπο που είδαν στο λεωφορείο. Γιατί πίνουν ηλιθιότητες όπως Martini Orange, Gin Tonic ή Vanilia Coke. Γιατί δεν σου πιάνουν τον κόλο, παρά μόνο στις διαφημίσεις. Γιατί δεν τις ανάβει η ιδέα του βιασμού, παρά στο μυαλό των ανδρών. Γιατί είναι ξανθιές, μελαχρινές, κοκκινομάλλες, γλυκές, ζεστές και έχουν κάθε φορά οργασμό. Γιατί αν δεν έχουν οργασμό, τον μιμούνται. Γιατί το πιο όμορφο κομμάτι της ημέρας είναι ο πρωινός καφές, όταν για μια ώρα τρώτε μπισκότα και σχεδιάζετε το υπόλοιπο της ημέρας. Γιατί είναι γυναίκες, γιατί δεν είναι άντρες, ούτε τίποτα άλλο. Γιατί από αυτές βγήκαμε και σε αυτές γυρίζουμε, και το μυαλό μας στρέφεται πάντα αργά-αργά σαν ένας μεγάλος πλανήτης, πάλι και πάλι, γύρω από αυτές. (του Mircea Cartarescu, από το ομότιτλο βιβλίο του, "Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες; - De ce iubim femeile?")

Οι μεγάλοι έρωτες επιστρέφουν...

Οι μεγάλοι έρωτες επιστρέφουν... χαχαχαχα! :) Είναι αλήθεια. Έτσι ξαφνικά αναπολείς για τους "παλιούς" καιρούς. Λίγο παράξενο δεν είναι...? Να επιστρέφουν πρόσωπα από το παρελθόν που έχεις αγαπήσει... Ή να σε κυνηγούν περιστασιακά. Η αίσθηση ότι κάπου, με κάποιον τρόπο, ζεις στις αναμνήσεις κάποιου ανθρώπου είναι....... είναι... δεν μπορώ να το περιγράψω αυτή τη στιγμή αλλά μου αρέσει. Αμ ναι, νιώθεις ικανοποιημένος/η. Σημαίνει ότι κάτι έχεις καταφέρει σε αυτήν την ταναπού ζωή. Δεν είναι κάτι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας αλλά στιγμές που συναντάς είτε μιλάς με πρόσωπο που έχεις συνδεθεί συναισθηματικά μαζί του στο το παρελθόν είναι ωραία. Ορισμένες στιγμές προσπαθείς να τους αποφύγεις... άλλες όμως, όταν έχεις πια ηρεμήσει, προσπαθείς να πέσεις απάνω τους. Μην ανησυχείτε αν το παθαίνετε... είναι νορμάλ. (Τελικά μένουν οι αναμνήσεις... -> ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΩ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ! ΖΗΣΤΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ)

Τι Παραπάνω - Γιώργος Τεντζεράκης

Δεν ανεβαίνουν συχνά τραγούδια στο blog... Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο!! Soooper

Μια συνταγή για ένα καλό 2010!!

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟ 2010

Παίρνουμε 12 μήνες, καθαρίζονται πολύ καλά από πίκρα, περηφάνια, μίσος, ζήλια, φόβους και άγχη.

Διαιρείτε ο κάθε μήνας, 28-31 μέρες, ανάλογα έτσι ώστε οι προμήθειες να φτάσουν για ακριβώς ένα χρόνο.

Η κάθε μέρα προετοιμάζεται ξεχωριστά: 1 κομμάτι εργασία, 1 κομμάτι ησυχία, 1 κομμάτι χιούμορ.

Προστίθενται 3 κουταλιές αισιοδοξία, 1 κουταλιά ανοχή, λίγη ευγένεια και μια σταγόνα ελπίδα.

Πάνω από το μείγμα, ρίχνουμε μπόλικη αγάπη.

Τοποθετείται σε πιάτο, με φύλα κουράγιο και εμπιστοσύνη στο εαυτό σου.

Σερβίρεται καθημερινά, με χαρά, μαζί με την πρωινή σας κούπα καφέ.

Αυτή η συνταγή δεν κοστίζει, και προσφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο με την εξής ευχή: Να έχετε ένα ευτυχισμένο 2010!!