Γιατί σχεδιάζουν και ζωγραφίζουν τα πρόσωπά τους με την προσοχή ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη. Γιατί έχουν την άποψη για λεπτότητα του Τζιακομέτι. Γιατί προέρχονται από τα κοριτσάκια. Γιατί παίζουν σκάκι, whist ή πινγκ-πονγκ χωρίς να τις ενδιαφέρει ποιος κερδίζει. Γιατί οδηγούν προσεχτικά αυτοκίνητα, λουστραρισμένα σαν καραμέλες και περιμένουν να τις θαυμάσεις όταν είναι σταματημένες στο φανάρι ή περνάς τον δρόμο μπροστά τους. Γιατί έχουν έναν τρόπο να λύνουν προβλήματα που σε τρελαίνει. Γιατί έχουν έναν τρόπο σκέψης που σε τρελαίνει. Γιατί σου λένε «σ’αγαπώ» ακριβώς τότε όταν σε αγαπάνε λιγότερο, σαν ένα είδος παρηγοριάς. Γιατί δεν αυνανίζονται. Γιατί πότε, πότε έχουν μικρά προβλήματα: ένα πόνο, ένα κρυολόγημα, ένα πρήξιμο και μετά καταλαβαίνεις ότι είναι άνθρωποι, άνθρωποι σαν και εσένα. Γιατί γράφουν υπερβολικά αγνά, συγκεντρώνοντας τις παραμικρές παρατηρήσεις και σκιαγραφώντας διάφορες ψυχολογικές αποχρώσεις, είτε πολύ βάναυσα και άσχημα για να μην καταλάβει κάποιος ότι είναι θηλυκή λογοτεχνία. Γιατί είναι πολύ καλές αναγνώστριες, για τις οποίες γράφονται τα ¾ των ποιημάτων και πεζών του κόσμου. Γιατί τις τρελαίνει “Angie” των Rolling. Γιατί τις αποτελειώνει ο Cohen. Γιατί είναι σε συνεχές ανεξήγητο πόλεμο με τις κατσαρίδες.
Γιατί ακόμα και η πιο σκληροτράχηλες business-woman φοράνε βρακιά με λουλουδάκια και δαντέλα. Γιατί είναι τόσο περίεργο να κρεμάς στο μπαλκόνι, τα βρακάκια τις γυναίκας σου, μικρά υγρά πραγματάκια μαύρα, κόκκινα και άσπρα, το ένα μέρος άσπρο, το άλλο σατέν, και αναρωτιέσαι πόσα λίγα πράγματα έχουν να καλύψουν. Γιατί στις ταινίες δεν κάνουν ποτέ ντους πριν να κάνουν έρωτα, αλλά μόνο στις ταινίες. Γιατί ποτέ δεν συμφωνείς μαζί τους σχετικά με την ομορφιά κάποιας άλλης γυναίκας ή άλλου άντρα. Γιατί παίρνουν την ζωή στα σοβαρά, γιατί φαίνεται να πιστεύουν πραγματικά στον ρεαλισμό. Γιατί πραγματικά ενδιαφέρονται για το ποιος έχει σχέση με ποιόν στην τηλεόραση. Γιατί θυμούνται τα ονόματα των ηθοποιών κάθε ταινίας, ακόμα και τα ποιο δυσνόητα. Γιατί αν δεν υπάρχει κάποια επιρροή ορμονών, το έμβρυο αναπτύσσεται πάντα μέσα σε μια γυναίκα. Γιατί δεν σκέφτονται πώς να ρίξουν στο κρεβάτι των ωραίο τύπο που είδαν στο λεωφορείο. Γιατί πίνουν ηλιθιότητες όπως Martini Orange, Gin Tonic ή Vanilia Coke. Γιατί δεν σου πιάνουν τον κόλο, παρά μόνο στις διαφημίσεις. Γιατί δεν τις ανάβει η ιδέα του βιασμού, παρά στο μυαλό των ανδρών. Γιατί είναι ξανθιές, μελαχρινές, κοκκινομάλλες, γλυκές, ζεστές και έχουν κάθε φορά οργασμό. Γιατί αν δεν έχουν οργασμό, τον μιμούνται. Γιατί το πιο όμορφο κομμάτι της ημέρας είναι ο πρωινός καφές, όταν για μια ώρα τρώτε μπισκότα και σχεδιάζετε το υπόλοιπο της ημέρας. Γιατί είναι γυναίκες, γιατί δεν είναι άντρες, ούτε τίποτα άλλο. Γιατί από αυτές βγήκαμε και σε αυτές γυρίζουμε, και το μυαλό μας στρέφεται πάντα αργά-αργά σαν ένας μεγάλος πλανήτης, πάλι και πάλι, γύρω από αυτές. (του Mircea Cartarescu, από το ομότιτλο βιβλίο του, "Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες; - De ce iubim femeile?")
