Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ζήσει τον απελπισμένο έρωτα… Απελπισμένο έρωτα, εννοούμε τον έρωτα εκείνο που επιμένει μέσα στην καρδιά μας, αλλά δεν βρίσκει ανταπόκριση και επιβιώνει μέσα σε μια κατάσταση όπου στερούμαστε την αγάπη από τον άλλον. Μερικές φορές ο έρωτας μας είναι πολύτιμος, αλλά υπάρχει κάτι με το οποίο κάποιοι θα διαφωνήσετε… Ο έρωτας δεν μας είναι πάντα απαραίτητος! Όταν λέω δεν είναι απαραίτητος, δεν εννοώ να αγαπάμε λιγότερο αλλά είναι οι στιγμές όταν δεν μας χρειάζεται κάποιος να μας στηρίξει στην συναισθηματική μας ζωή. Είναι φορές που παρά το ότι έχουμε ένα διαμορφωμένο εαυτό κάνουμε την «βλακεία» και θέλουμε να το συμπληρώσουμε με κάποιον άλλον… Εκεί είναι που μπλέκουν τα πράγματα, αφού με όλη την προσπάθειά μας να οργανωθούμε γύρω από το πρόσωπο που θέλουμε να μας συμπληρώσει, χάνετε η ψυχολογική μας ισορροπία…(Εδώ μπήκα σε βαθιά νερά) Και όταν βλέπουμε ότι η προσπάθεια δεν ανταποδίδει, απελπιζόμαστε και ψάχνουμε διάφορα «κόλπα» ώστε να πετύχουμε το σκοπό μας! Εκεί χάνουμε τα ηνία και πια δεν υπάρχει καμία ισορροπία ώστε να σκεφτούμε λογικά, όπως κάναμε όταν είχαμε την πεποίθηση ότι έχουμε ένα ολοκληρωμένο εαυτό… Όλα αυτά δεν θα γινόντουσαν αν θα είχαμε καταλάβει ότι δεν μας είναι απαραίτητη η σχέση αυτή… Γι’ αυτό αν ψάχνετε για μια σχέση στη ζωή σας σκεφτείτε πρώτα αν σας είναι απαραίτητη αλλιώς μπλέκουμε άσχημα! Αλλά παιδία μην ξεχνάτε, ο έρωτάς μας δεν ακολουθεί ποτέ μία στρωτή και ομαλή πορεία, γνωρίζει πάντα δύσκολες στιγμές και διακυμάνσεις και μέσα από αυτές άλλοτε πεθαίνει και άλλοτε μεταλλάσσεται σε μια αγάπη που επιβιώνει! Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου