Μοναξιά στον έρωτα...

Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ και πάλι στην μοναξιά, αλλά μοναξιά στον έρωτα. Θα πείτε όμως τι μοναξιά να υπάρχει στον έρωτα!? Όντος δεν γίνετε κάποιος/α να νιώθει μόνος/η, ενώ έχει βρει το alter ego του, ειδικά αν είναι βαριά χτυπημένος/η και κυνηγάει τον ταίρι του συνέχεια(βέβαια αυτά δεν γίνονται πια σήμερα, αφού ο ρομαντισμός είναι είδος υπό εξαφάνιση). Αν κάτι όντος προκύψει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, νομίζω είναι στιγμές όταν νομίζεις ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη ζωή παρά αυτή/ος. Σε περιόδους όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, αρκεί να του δώσεις αγάπη και δεν θα ζητήσει τίποτα άλλο. Αλλά αυτά τα δύο άτιμα πράγματα, έρωτας και μοναξιά, έχουν κάποια σχέση. Για σκεφτείτε τι γίνετε όταν κάποιος, απογοητεύετε από τον έρωτα? Όταν δεν καταφέρνει να κατακτήσει κάποια/ον? Όταν μαθαίνει ότι την/τον απατούσαν? Απόλυτη απογοήτευση, δυσάρεστες καταστάσεις στις οποίες δεν υπολόγιζε καν ότι θα βρεθεί!? Πέφτει η ψυχολογία του, αλλάζει στάση και απομονώνεται. Νιώθει ότι δεν ανήκει εκεί που θα έπρεπε, απελπίζεται ψάχνοντας για απαντήσεις που κανένας δεν του δίνει και ξαφνικά είναι σε μια κατάσταση όταν νομίζει ότι κανένας δεν του δίνει σημασία. Αυτό νομίζω ότι είναι μοναξιά ε? Συνέπεια κατάθλιψης και απελπισίας όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Δικαιώνω αυτούς που νιώθουν έτσι, μετά από ένα τέτοιο συμβάν στη σχέση τους, είναι κάτι που σε βοηθάει, ας είναι και ελάχιστα. Ταυτόχρονα όμως ξυπνάει και αφού θεωρεί μετά από καιρό ότι χρειάζεται κάποιον κοντά του/ης, ξαναρχίζει τις γνωστές άγνωστες διαδικασίες της μάχης για αγάπη.