Καλοκαιρινοί έρωτες

Όπως είπαμε, ήρθε το καλοκαίρι και έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την περίοδο να λένε για τους «καλοκαιρινούς έρωτες». «Άντε βρες καμία για το καλοκαίρι τώρα, έτσι θα μείνεις?», «Καλά ρε, ακόμα να βρεις κάποιον να βγείτε?», «Μην υπερβάλλεις, κάποιον θα βρεις το καλοκαιράκι!!». Με όλα αυτά αναρωτήθηκα, τι συνήθεια είναι αυτή και αν όντος πρέπει αυτή την περίοδο να ερωτευτούμε? Το λογικό και το φανερό είναι ότι κάποτε όλοι ερωτεύονται, αλλά τώρα τι μανία είναι αυτή με την περίοδο του καλοκαιριού… Όλοι συμφωνούν ότι οι συνθήκες ευνοούν να ανθίσει ένας έρωτας, με τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο, με τα μπικίνι και τα κάλλη έξω και γενικότερα την καλή διάθεση(ή γιατί όχι, ότι μας χτύπησε ο ήλιος στο κεφάλι). Αφού τα έχει αυτά το καλοκαίρι, βεβαίως και πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε και να αρχίσουμε την αναζήτηση του alter ego. Αλλά, δεν έρχεται πάντα… Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο έρωτας, άμα είναι να σε χτυπήσει ή να σε βαρέσει κιόλας μέχρι να φθάσεις στην απόγνωση, θα το κάνει, όμως δεν τον ψάχνεις εσύ αλλά σε βρίσκει αυτός!!! Ξέρω ότι το καλοκαίρι γεννιούνται οι πιο δυνατοί έρωτες(και όχι μόνο τότε, αλλά λέμε τώρα), οι οποίοι κρατάνε για πολύ καιρό. This is αληθινός έρωτας και παύει να υπάρχει μετ βίας. Ξέρω επίσης, ότι το καλοκαίρι, πολλοί «ερωτεύονται» για την πλάκα και μου τις σπάει αυτό, επειδή μπορεί ο ένας από τους δυο να θέλει συνεχίσει την σχέση που έχουν, αλλά πρέπει να τελειώσει, επειδή είτε "χωρίζουν" οι δρόμοι τους ή απλως τελειώνει το καλοκαίρι και δεν υπάρχει πια Η μαγεία . Αυτό θα έλεγα ότι είναι καλοκαιρινός έρωτας, έρωτας με ημερομηνία λήξης. Τελικά είμαι αντίθετος στις πιέσεις από άλλους, ως προς το «Καλοκαιρινός έρωτας», και νομίζω πως άμα είναι να γίνει θα γίνει. Όταν μας παρουσιαστεί η ευκαιρία να έχουμε κάποιον/α και μας αρέσει αυτός/η, δεν πρέπει να περιμένουμε και άμα φθάσει σε σχέση, που πρέπει να φθάσει, θα το συνεχίζεις όσο γίνετε, χωρίς να επιδιώκεις απλώς έναν «Καλοκαιρινό έρωτα»…